Het is ongeveer 1 j geleden dat mijn transformatie zijn intrede deed.
Niet wetende welke rollercoaster er zou volgen zei ik een jaar geleden mijn job op.
Ik voelde me er al efkes niet meer lekker, het was een leuke plaats met fijne mensen maar de job zelf bracht me totaal geen voldoening..
Mijn intentie was om deze keer heel bewust mijn sacraal volgen.
Mijn lichaam geeft me als (manifesterende)generator nl. hints voor welke route ik energie heb en/of iets te leren heb of niet. (Dit zijn termen uit human design)
En dus niet beslissen vanuit het hoofd zoals we het allemaal geleerd hebben. Nee ik zou heel bewust gaan invoelen…
Het werd een heel bijzondere reis via niet lineaire wegen
Zo kwam ik eerst in een boetiek terecht die niet gelegen was in een drukke straat maar naast een wandelpad uitkijkend op een haventje, water, vogels, natuur aan de overzijde…
Alhoewel ik dacht dit word het, bleef ik er maar 4 tal maanden. Had ik gefaald?
Was het toch niet de manier om mijn pad te ontdekken?
Was mijn sacraal dan verkeerd?
Zo zou he het kunnen interpreteren alleen de sacrale hints vertellen je niet jouw einddoel.
Vergelijk het met de wegwijzers van een wandeling, deze tonen je welke richting je nu uit mag gaan, zonder dat je weet wat er zich achter de draai zal verschijnen. Telkens weer word je verrast: een mooi uitzicht maar mogelijks ook met een uitdaging die je eerst dient te beklimmen voordat je bij dat uitzicht komt..
Zo ook had ik op die plaats een aantal dingen over mezelf te leren voordat ik verder kon zoals:
- Ik hou ervan om dicht bij de natuur te werken
- Maar ook: ik wil me niet ver verplaatsen, och wat mist ik mijn fietstochtje op en af…..
- Wat!? Er zijn echt wel mensen die 300 € per kledingstuk kunnen en willen betalen, je moet gewoon de mensen weten te vinden die bij jou concept resoneren
- Grrr... Nee ik ben echt niet in de wieg gelegd om klakkeloos instructies uit te voeren zonder mijn eigen inbreng, mijn creativiteit wilt vloeien.
N E X T…
En zo jobhopte ik van de ene interim naar de andere terwijl ik ondertussen het nodige innerlijk werk deed.
Me openstellend voor de hints die mijn pad kruisten.
Je kan deze vergelijken met de broodkruimeltjes die Hans en Grietje strooiden, elk kruimeltje brengt je net iets dichter bij je einddoel..
- Een gesprek waarop ik reageerde,
- een tekst die indruk maakte,
- een vraag tijdens een coaching sessie,…
Ik sprokkelde ze allemaal samen maar snapte er niets van. Er leek geen samenhang in te zitten. Integendeel zelfs …
Het eerste die me duidelijk werd was dat ik mijn naaiatelier, waar ik de laatste 4j zo hard in bijberoep voor gewerkt had mocht loslaten… Wat ook dat? Was het niet hebben van een vaste job niet genoeg?
Hier werd ik echt niet vrolijk van! En toch voelde ik:
dit klopt, dit is mijn volgende stukje die ik mag bewandelen, niet wetend wat en of er wel iets anders zou komen…
Vertrouwen & Geduld
waren duidelijk de 2 kernpunten waar ik mocht aan werken.
- Vertrouwen op mijn sacraal, op mijn Aura die de juiste kansen op het juist moment naar me toe brengt
- Niet zelf het hef in handen nemen door te forceren in een poging om direct te weten en te handelen…
En nee dat was geen pretje, dat was zelfs heel confronterend en onwennig.
Mijn hoofd vond daar van alles van, twijfel kwam naar boven:
'en wat als dit nu eens niet werkt? Dat hebt je alles opgegeven voor niets, en dan wat ga je dan doen…'
En terzelfde tijd voelde ik ook dit is het, vertrouw komt goed …
Vaak denk ik aan de vragen die Sanne me vroeg tijdens een sacrale sessie (dit is een soort vragenuurtje met alleen ja/nee vragen. ideaal voor iemand die zijn sacraal gedefineerd heeft want deze kan niet reageren op meerkeuzevragen) :
- Heb je genoeg tijd om je ding uit te bouwen?: NEE
- Wil je meer tijd en ruimte om je ding vorm te geven: JA
Verwarring alom
Hoe maak je in godsnaam meer tijd? Je moet wel werken om te kunnen leven,..
En kijk… daar is de tijd..
Dankzij de op het eerste zicht onlogische interims kwam ik in aanmerking om een uitkering te krijgen en bijgevolg ook om het starterslabo traject te volgen. Een plaats waar ik de kans krijg om 18 maanden full time mijn zaak uit te bouwen terwijl ik uitkering krijg.
Zoals reeds vermeld werd het me gaande weg duidelijk dat ik veel meer wou dan mensen goed laten voelen in hen kleding. Ik wou letterlijk een laag dieper gaan zich goed laten voelen in je lijf & empoweren om daar zelf mee aan de slag te gaan i.p.v. afhankelijk te zijn van anderen.
Maar hoe? Ik had toen daar geen opleiding voor, behalve Human Design en Imagocoach...
Achteraf gezien lijkt het zo vanzelfsprekend maar net toen kruiste de opleiding creatieve therapeut mijn pad en ik werd er naartoe gezogen....
We zijn nu een jaar verder...
en ik had nooit kunnen bedenken dat ik op dit mooi punt zou kunnen staan.
- Ik ben zowaar een veilige haven aan het uitbouwen waar jij op een heel laagdrempelige manier de mogelijkheid krijgt om jezelf te her- ONTDEKKEN, wie ben je echt? Wat wil je nu echt van je leven maken ?
- Waar je zonder oordeel jezelf, de persoon die je geworden bent kunt OMARMEN & helen van wat er je pad tot nu toe kruiste,
- Om vandaar uit te voelen dit is wat ik heb te doen en zo gegrond en zelfzeker keuzes te maken en je authentieke versie te LATEN ZIEN.
Onvoorstelbaar hoe alle broodkruimeltjes puzzelstukjes bleken te zijn die nu zo mooi in elkaar vallen. ;
Was het altijd Hieperdepiep?
Nee, totaal niet...
Soms was het de berg opklauteren, puffend, zwetend en twijfelend of ik er wel zou geraken… om dan plots, op een moment dat ik het totaal niet had verwacht te voelen dit klopt dit is het gewoon.
Verlang jij hier ook naar? Maar twijfel je of dit wel voor jou mogelijk is? Of weet je gewoon niet waar te beginnen?
Weet dat je die berg niet alleen moet beklimmen ik loop heel graag een eind met je mee als ervaringsdeskundige, gids, Cheerleader, luisterend oor, authenticiteitsmentor, creatieve inspirator, human design gekkie en natuurlover…
en dit zowel via persoonlijke begeleiding als tijdens een van de groepsevenementen die ik speciaal voor jou creëerde.
Reactie plaatsen
Reacties