Ik zat op de trein van Gent naar Menen en de tranen vloeiden over mijn wangen.
Wat ik ook probeerde, stoppen lukte me niet.
Mijn toenmalig vriendje had het uitgemaakt. Mijn leven als 17 jarige was ingestort. …
Ik voelde me verward, at niet meer, de vrolijke meid was verdwenen….
Mijn ouders wisten niet zo goed hoe me te helpen. Geen verwijt beiden zijn opgegroeid in een omgeving waar emoties tonen en al zeker droevige not done was..
Zelf heb ik mijn vader maar 1 keer een paar traantjes zien wegpinken bij de begrafenis van mijn oma.
Wat moet hij zich machteloos hebben gevoeld toen hij zag hoeveel verdriet zijn kleine meid had. Het enige dat hij toen kon bedenken waren de woorden : ” je bent nu al 3 weken aan het rouwen het is genoeg geweest.”
En zo geschiede het....
Mijn gevoelens werden weggestopt en een vrolijk masker werd opgezet.
Nu pas na heel veel innerlijk werk besef ik wat het negeren van gevoelens me gebracht heeft. Hoe dit struikelblokken of zeg ik beter bergen voor me creëerde waar ik tot op heden mee moet dealen. …
Net daarom vind ik het heel bijzonder dat de memorybeer op mijn pad is gekomen,
Zelf zou ik het nooit bedacht hebben om beren te gaan maken. ik had het al eens zien paseren, vond het leuk, meer niet.
Tot Wendy bij me aan kwam kloppen of ik voor haar en haar zoon een aandenken kon maken uit de kleding van haar overleden moeder.
Wat heb ik genoten van het proces om de beren tot leven te zien komen! Maar ook van de positieve feedback die Wendy me telkens stuurde na ieder behind the scene foto, om nog niet te spreken over het moment dat de beren werden opgehaald.
Zo bijzonder!
Ik heb er geen woorden voor.
Hetzelfde kan gezegd worden over Wendy en haar zoon op dat moment.
De jongen kreeg alleen de woorden: ” Zo Cool,… Zo mooi…. “ over zijn lippen en herhaalde dit wel 10x, maar zijn expressie vertelde alles.
Wendy was al even sprakeloos, ik zag een mengelmoes van emotie’s; van blij tot ontroerd, verdriet, vreugde en zelfs hoop…
Later vertelde ze me dat het mogen volgen van het proces dankzij de behind the scene foto’s zoveel voor haar had betekent.
Beide beren kregen een mooi plaatsje. De liggende versie op het nachttafeltje van de jongeman. De zittende mocht plaats nemen in een altaar die Wendy speciaal ter nagedachtenis van Wendy haar geliefde moeder maakte. Zo kan ze op elk moment van de dag, als ze daar behoefte aan heeft, even connectie maken met haar en mogen haar emoties er gewoon zijn...
Wat ben ik dankbaar te kunnen bijdragen aan dit helingsproces, ik voel me zo nederig impact te mogen maken op zo een bijzondere manier.
Weet dat ik ook voor jou en je geliefde met veel liefde een herinneringsitem maakt.
Alle info hierover is toegevoegd aan mijn website waar je alles rustig kan nalezen.
Veel liefst 🥰
Jael
de recykleermaakster
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Jael, van harte bedankt voor de prachtige memorybeer. Je hebt rekening gehouden met al m'n wensen en verlangens. Ik heb al een plaatsje gereserveerd op m'n nachttafel en als ik met de auto weg ben, mag de beer ook mee, m'n geluksbrenger! Ik word wéér emotioneel als ik eraan denk. Bedankt voor alles, je bent echt uniek en een topvrouw !